:)
صرفا جهت دونستن تاریخ
من یوگیِ خوبی نیستم
رفتن به کلاس یوگا یکی ازون چیزایی بود که اگه نمیرفتم غر غروی درونم تا ابد میخواست رو تک تک اعصابام راه بره، پس رفتم کلاس یوگا تا خفه ش کنم. البته تصور من از یوگا چیز دیگه ای بود فکر میکردم میری اونجا با لباس سفید میشینی یهو تالاپی هرچی آرامش و آسایش و تمرکز و چیزای اسکولانه دیگست خراب میشه رو سرت و بعدش تو تبدیل میشی به یه آدم آروم که با صدای ملایم حرف میزنه، همیشه لبخند میزنه, دعوا نمیکنه، پاچه نمیگیره، میتونه حتی آدم های عوضی و حال بهم زن را تحمل کنه و در کل تبدیل میشه به یه اسکل همیشه خندان که من بدم نمیومد یه مدت شکل این اسکل بشم اما به طرز وحشتناکی این نبود. اینکه بری تو جمع یه کلاسی که جوون ترین عضوش بعد از خودم، مامانم باشه و هی مجبور شی حرکات کششی انجام بدی و تو اون کلاسِ پیر و پاتال فقط تو باشی که دستت به انگشتای پات نرسه یا نتونی سرت رو به زانوت نزدیک کنی و زانوت بیشتر از هزار و هشتاد تا صدای مختلف بده وقتی خم و راستش میکنی و چهل و سه بار بیفتی وقتی باید با تمرکز رو یه پات وایسی و تازه بعدش که میای خونه همه ماهیچه هات درد کنه و....خب معلومه که یوگا به من آرامش نمیده و حتی فروپاشیِ عاطفیم رو تشدید میکنه
دنیای شیرین این روزهای کرپلاغی
یک دستی این روزها مرا برداشته و انداخته در دامن شجریان و جلیل شهناز و هوشنگ ظریف و ....
خطاطی و کلاس خوشنویسی و استادِ بی نظیرم هم این عیش رو تکمیل کرده
دنیای این روزهایم عالیه عالی
عشقِ لهستانیِ من
میخوام بعضی آرزوهام رو نگه دارم تا با خودم به گور ببرم که تنها نباشم یکیش همین صندلی لهستانیِمن و این حرفا؟!....
یا حضرت شلغم*!! کی این توقعات بابام از من تموم میشه؟! حالا میگه برو فیلسوف و نظریه پرداز شو. بنده خدا نمیدونه من عاشق لبه جوب و دکمه و چسب زخمم
-----------------------------------------
* برگرفته از کتاب"خداحافظ گاری کوپر"
من به جز آبی نگاهت آسمانی نمی شناسم
اوووووووف پسر نمیشه راحت ازش گذشت.
با تو رسیده ام به شبی ابدی
تو کوچه کوچه مرا بلدی…
من به جز آبی نگاهت
آسمانی نمی شناسم
تا تو سرگرم روزگاری
از نفس بی تو می هراسم
رد شو از قاب لحظه هایم
دیده شو عاشقانه تنهاست
رهسپارم به سویت اما
جاده لبریز سوز سرماست
مرا باور کنی یا نه
تویی پایان ویرانی
چه غمگینانه آزادی
از آن عهدی که می دانی
با تو رسیده ام به شبی ابدی
تو تار و پود مرا بلدی…
نمی رود ز یادم، تمام خاطراتی
که عاشقانه سر شد…
عصر جمعه ساعت 6:50
پاپ کرن میخورم.مشغول دانلود یه اهنگ از "چارتار" م. هی با انگشتام سن و سالم رو حساب میکنم بعد با دقت بیشتری مقاله هایی که در مورد ازدواج برام فرستادن میخونم. فیسبوک رو چک میکنم ببینم این عکس جدیدم چند تا لایک میخوره. به والد و بالغ و کودک درونم فکر میکنم و میخواهم قدم در راه خودشناسی بگذارم.
چارتار الان دارد میخونه:
مرا باور کنی یا نه
تویی پایان ویرانی
چه غمگینانه آزادی
از آن عهدی که می دانی
با تو رسیده ام به شبی ابدی
تو تار و پود مرا بلدی…
نمی رود ز یادم، تمام خاطراتی
که عاشقانه سر شد…
با دنیا آشتی کرده ام. هی ناوا میتوانی از پشت دیوار بیرون بیایی!!
the first experience
برای فراموشی تو باید دست به قتل عام زد
برای فراموشی تو
باید جغرافیا را تغییرداد
برای فراموشی تو باید هر شبی را حذف کرد حتی شب موهایم را
به بهانه فیلم the pursuit of happyness
خیلی فیلم خوبی بود و خیلی لذت بردم بخصوص واسه اینکه "ویل اسمیت" از بازیگرای مورد علاقه منه و داستان فیلم هم واقعی بود
- هیچوقت نذار کسی بهت بگه نمیتونی کاری انجام بدی٬ حتی من. تو یه رویا داری که باید حفظش کنی. مردم نمیتونن خیلی از کارا رو بکنن و میخوان که تو هم نتونی. اگه یه چیزی رو میخوای باید تا آخرش بری
