در ستایش دیوانگی- اراسموس

به جرات میتونم بگم یکی از بهترین کتابایی که تو این مدت خوندم و به شدت خوندنش رو توصیه میکنم.

بخش هایی از کتاب:

-اکنون گفتار دیوانگی را که با شما سخن میگوید باور کنید؛ هر قدر کسی دیوانه تر باشد خوشبخت تر است، به شرط آنکه منظور فقط نوعی از دیوانگی باشد که باعث و مسئول آن من هستم و خوشبختانه حوزه صلاحیت من آنقدر وسیع است که تصور نمیکنم در میان افراد بشر بتوان کسی را یافت که همواره و در هر ساعت عاقل باشد و به نوعی از انواع دیوانگی گرفتار نشود

-در واقع دو نوع جنون و دو گونه عمل خالی از ادراک و تمیز وجود دارد . یکی از آن دو زاییده جهنم است: و آن وقتی است که ملائک خشم و غضب و انتقام، مارهای خود را روانه می سازند تا در قلب آدمیان حدت و حرارت جنگ و خونریزی، عطش سیری ناپذیر جمع مال ، تمایل به عشقهای شرم آور و جنایت آمیز، و تمایل به اعمالی نظیر کشتن پدر و مادر، زنای با محارم، توهین به مقدسات عامه، و امور وحشتناکی از این قبیل به وجود آورند... اما خفت عقل دیگری که بی شک من ایجاد کننده آن هستم کاملا از اولی ممتاز است، و در واقع بزرگترین سعادتی است که نصیب بشر میشود و آن زمانی است که نوعی پندار شیرین و دلنشین روح آدمی را از غصه های جان گداز زندگی می رهاند و وی را در عالمی از وهم و لذت غرقه می سازد

-از آنجا که هر چیز قیمتی را مخفی میدارند و آنچه را قیمتی ندارد عرضه میکنند، آیا عقل و درایت که هیچکس نمیخواهد آنرا مخفی سازد کمتر از دیوانگی، که همواره باید از نظر خلایق محفوظ نگاه داشته شود دارای ارزش نیست...کسی که دیوانگی خود را مخفی سازد ارزشمند تر از آن کس است که عقل خود را پنهان می دارد