در من قاتلی است که شب ها ظاهر میشود

گیر کرده است دستانم در گلوی زنانگیِ زنی که

مردی که آنِ من بود را به یغما برد

چشم که بر هم مینهم

زنانگی اش را به بیرحمانه ترین شکل به شلاق میکشم

و

آن دشت گندم وجو خود را از او باز پس می ستانم.

دریغا چشم که میگشایم....