یک چیزی در وجود من به نام انگیزه تغییر کرده اینکه سه ماهه نرفتم آرایشگاه و ابروهام پاچه بزی شده و مدتهاست سراغ کیف لوازم آرایشمم نرفتم جز آن روزی که قرار بود برای چندساعت آقای میم.ت رو ببینم که اون روز هم ابروهام همچنان پاچه بزی بود و فقط ته رژی داشتم و یکمم چشمامو سیاه کرده بودم. یه جوری شدم انگار نظر دیگران در مورد ظاهرم بی اهمیت ترین چیزیه که میتونم بهش فکر کنم. یا اینکه با بیست و هشت ساله شدنم میدونم که قرار نیست مرد رویایم رو تو خیابون و دانشگاه پیدا کنم و واسه همین دو ماه و نیم بعد عید رو که دانشگاه بودم هیچ کدوم از مانتوهام رو از چمدون در نیاوردم و فقط با یه مانتو همه اون مدت رو گذروندم. انگیزه در من تغییر نکرده کاملا از بین رفته....
ما یه عمر داریم بی انگیزه زندگی میکنیم هیچ اتفاقی هم رخ نداده
ظاهرا واسه همه اتفاق میفته یکی زودتر یکی دیرتر