پسرعمو!

یک آدم هایی بندرت در زندگی آدمی می آیند که مهربانیشان، دوستیشان، حرف زدنشان و نگاهشان زمینی نیست و من یکی از این ادم های آسمانی را دارم. کسی که ناوا با وجودی که او را ندیده انقدر به قدرت معجزه اش و شفا دهندگی اش ایمان دارد که هروقت خودش رو ناتوان از خوب کردن من میبینه منو به اون حواله میکنه. در مورد آدم های خیلی خوب نمیشه زیاد نوشت همون بحث زبانم قاصر است و این حرفا!! و او بازهم با مهربانیش من رو سوپرایز کرد!